Μπούρτζι

Το Μπούρτζι είναι μια μικρή χερσόνησος, η οποία χωρίζει
στα δύο το λιμάνι της Σκιάθου. Ήταν φρούριο που ιδρύθηκε
στα χρόνια της Α› Ενετοκρατίας από τους αδελφούς Γκίζι,
οι οποίοι κατέλαβαν τη Σκίαθο το 1207, μετά την άλωση της
Πόλης από τους Σταυροφόρους.

Ήταν περιτειχισμένο με επάλξεις και πολεμίστρες και δεξιά
και αριστερά της πύλης είχε δύο στρογγυλούς πύργους.
Ακόμα, στο φρούριο υπήρχε δεξαμενή και ένα εκκλησάκι του
Αγίου Γεωργίου, προστάτη των Ενετών, το οποίο πιθανότατα
έχτισαν οι αδελφοί Γκίζι. Λόγω της εκκλησίας αυτής, το
Μπούρτζι ονομαζόταν και «Καστέλλι του Αγίου Γεωργίου».
Το φρούριο καταστράφηκε το 1660 όταν κατάλαβε το νησί
ο Ενετός ναύαρχος Φραγκίσκος Μοροζίνι. Από το παλιό
φρούριο σώζονται λίγα υπολείμματα από τα τείχη και
συνεπώς το ύψος τους είναι αδύνατον να προσδιοριστεί.

Επίσης, διακρίνονται ακόμη αριστερά και δεξιά του δρόμου που οδηγεί στην είσοδο του παλιού σχολείου οι θέσεις που βρίσκονταν η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και η δεξαμενή του φρουρίου.

Το 1823 μέσα από τις ερειπωμένες πολεμίστρες του οι κάτοικοι του νησιού, Σκιαθίτες και πρόσφυγες, κατάφεραν να απωθήσουν τον Τοπάλ-πασά.

Μετά την απελευθέρωση, στο Μπούρτζι λειτούργησε το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο του νησιού, ενώ το 1906 στο κέντρο της χερσονήσου χτίστηκε δημοτικό σχολείο, δωρεά του Ανδρέα Συγγρού. Στην είσοδό του βρίσκεται από το 1925 η προτομή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Σήμερα, το Μπούρτζι είναι πραγματικά ένας σπάνιος τόπος αναψυχής, κατάφυτο από πεύκα, πάντα δροσερό, με μαγευτική θέα.  Το παλιό δημοτικό σχολείο έχει μεταμορφωθεί σε πολιτιστικό κέντρο, με καλαίσθητες και λειτουργικές αίθουσες συνεδριάσεων, όπου σήμερα στεγάζεται το Μουσείο Ναυτικής και Πολιτιστικής Παράδοσης Σκιάθου και ένα ονειρικό πραγματικά θερινό θέατρο.